Εν συντομία

     Το Ι Τσινγκ 易經 ή Βιβλίο των Αλλαγών είναι το αρχαιότερο από τα κινέζικο κλασσικά κείμενα. Μαζί με την Βίβλο, είναι τα πιο πολυδιαβασμένα και με τους περισσότερους σχολιασμούς κείμενα στην παγκόσμια βιβλιογραφία. Υπάρχει για τουλάχιστον τρείς χιλιετηρίδες κυρίως ως ένα βιβλίο μαντικής, αλλά επίσης και ως έμπνευση για πνευματικότητα. Στη Δύση είναι γνωστό εδώ και τριακόσια χρόνια, ενώ είναι το πιο αναγνωρίσιμο κινέζικο βιβλίο με πολλές μεταφράσεις και σχεδόν άπειρες αποδόσεις. Όμως, δεν είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται από την αρχή προς το τέλος. Ο τρόπος να "διαβάσεις" το Ι Τσινγκ είναι μένω κληρομαντείας, δηλαδή επιλέγοντας ένα αποτέλεσμα μέσω τυχαίου κλήρου. Για την ακρίβεια τίθεται μια ερώτηση και την ίδια στιγμή χρησιμοποιείται μια οποιαδήποτε μέθοδος τυχαίας επιλογής ενός αριθμού από το 1 έως το 64, οδηγώντας έτσι σ' ένα από τα 64 κεφάλαια του βιβλίου. Τα 64 αυτά κεφάλαια δημιουργούνται από έξι γραμμές με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς δύο αρχικών γραμμών - προτύπων, μιας αδιάσπαστης ⚊ γιανγκ γραμμής και μιας διακεκομμένης ⚋ γιν γραμμής, σαν το 1 και το 0 στην ψηφιακή τεχνολογία. Εξηντατέσσερα είναι επίσης και οι λέξεις στο γονιδίωμά μας, καθώς το Ι Τσινγκ αναπτύσσεται βάσει των ίδιων μαθηματικών όπως και το DNA μας. Όλα αυτά κάνουν το Ι Τσινγκ ένα τόσο μοναδικό βιβλίο, που δεν μοιάζει με κανένα άλλο.

Σύντομο Ιστορικό

     Η προέλευση του βιβλίου είναι ασαφής. Σύμφωνα με την παράδοση, όλα άρχισαν όταν ο Φου Σι (伏羲), ένας μυθικός κινέζος ήρωας του 2500 πΧ, αντιστοίχησε τα πάντα σε οκτώ πρότυπα που συμβολίζονταν με οκτώ τρίγραμμα, αναπτύγματα τριών γραμμών μιας ευθείας (γιανγκ) ή μιας διακεκομμένης γραμμής (γιν). Το κείμενο του Ι Τσινγκ πάντως δεν περιέχει αυτόν τον μύθο, ούτε και άλλη αναφορά για την προέλευσή του. Τα τρίγραμμα αυτά διατάσσονται σε μια κυκλική διάταξη που αποκαλείται πα κουά (八卦) και σημαίνει οκτώ σύμβολα. Εάν διπλασιάσουμε τα οκτώ τρίγραμμα δημιουργώντας όλους τους πιθανούς συνδυασμούς τους, σχηματίζονται 64 εξάγραμμα που αποτελούν και τα κεφάλαια του Ι Τσινγκ. Κατά το ύστερο μισό της δεύτερης χιλιετίας π.Χ., μάντεις θέρμαιναν καβούκια χελώνας ή πλατιά οστά ζώων και ερμήνευαν τις ρωγμές που προκαλούνταν. Από τις χιλιάδες τέτοιων οστών που βρέθηκαν σε ανασκαφές, πολλά είχαν χαραγμένα επάνω τους εξάγραμμα.

     Γύρω στο 1050 π.Χ. ο δούκας Γουέν των Τσόου (周文王, 1099 – 1050 πΧ) έγραψε σύντομα σχόλια σε κάθε εξάγραμμο που είναι γνωστά ως αποφάσεις ή κρίσεις. Αργότερα ο γιός του βασιλιάς Νταν των Τσόου (周武王) πρόσθεσε σχόλια στις γραμμές των εξαγράμμων και το κείμενο αποκαλείτο Τσόου Γι (周易) δηλαδή Αλλαγές (της δυναστείας) των Τσόου.

     Από το 500 έως το 200 πΧ, το Ι Τσινγκ άρχισε να θεωρείται περισσότερο ένα φιλοσοφικό κείμενο. Ο κύριος λόγος γι' αυτό ήταν τα εκτενή σχόλια που γράφτηκαν τότε γι' αυτό με την ονομασία Δέκα Πτέρυγες που παραδοσιακά αποδίδονταν είτε στον Κομφούκιο, είτε σε μαθητές του που τον διαδέχτηκαν. Δυστυχώς σε κάποιες εκδόσεις τα σχόλια αυτά έχουν προσαρτηθεί στο αρχαίο κείμενο με αποτέλεσμα να θεωρούνται λανθασμένα αναπόσπαστο κομμάτι του αρχικού κειμένου.     

     Για τη Δύση, ανακαλύφθηκε στο τέλος του 17ου μΧ αιώνα από Ιησουίτες ιεραπόστολους στην Κίνα και το 1882 ο James Legge έγραψε την πρώτη αξιόπιστη μετάφραση στα αγγλικά. Η μετάφραση του Richard Wilhelm το 1924 στα γερμανικά και η απόδοσή της στα αγγλικά από τον Cary F. Baynes το 1950, έκαναν το βιβλίο παγκοσμίως γνωστό. Ανάμεσα σε πολλές εκδόσεις από τότε, ξεχωρίζουν δυο του Edward L. Shaughnessy καθώς περιλαμβάνουν αρχαιότερες εκδόσεις του Ι Τσινγκ από αυτήν που γνωρίζαμε (περίπου του 100 μΧ) από ευρήματα πρόσφατων ανασκαφών , συγκεκριμένα την έκδοση του Μα Γουάνγκ Ντούι (περίπου του 100 πΧ) και την έκδοση του μουσείου της Σανγκάης (περίπου του 300 πΧ), όπου κάποια κεφάλαια έχουν διαφορετική αρίθμηση, κάποια έχουν διαφορετικούς τίτλους ενώ τα περισσότερα έχουν και διαφορές στο κείμενο.